Categoriearchief: uncategorized

Stilte weekend met Arjan Bouw

Op 14 en 15 oktober geef ik een meditatie- en dansworkshop, samen met  Arjan Bouw.

Open Floor dans en shamatha meditatie bieden een pad naar vrijheid en bewustzijn. Ze zijn twee kanten van dezelfde medaille, in dans zet je impulsen in beweging, shamatha leert je te blijven zitten terwijl impulsen komen en gaan; We trainen ons lichaam en onze geest, en ontdekken de wereld opnieuw.

14 okt 10:30 -17:30
15 okt 10:00-17:00
plaats: de Kapel, Enkweg 1, Voorst
kosten: €150 of €130 indien betaald voor 1 okt
info en opgave: arjanbouw@gmail.com. 06-4265759

Aart-Jan joins Combined Creatives

Last week I was at the Pitch & Preview of Combined Creatives.

Dominique Vleeshouwers, Vincent van Kekerix and Heather Hudyma hosted the evening. According to their website, they strive ‘as a collaborative collection of creative minds – from musicians to filmmakers, designers to copywriters, photographers to directors – to develop out-of-the-box concepts and make them reality’.
In the past weeks they have attracted quite an impressive list of creatives. I am happy and excited to be part of this new network als a coach and advisor.

 

de transformatie van podiumangst naar gezonde opwinding

Iedereen klautert wel eens een podium op. Of je nu een berichtje op je timeline zet, je plannen aan een opdrachtgever presenteert of een concert in Het Concertgebouw geeft, podiumangst ligt altijd op de loer om je bij je strot te grijpen.

Bij mij begint het met een wee gevoel in mijn maag, dan komen de zweterige handen, ik vergeet te ademen en mijn hartslag is opeens ook niet meer zo rustig. Het idiote is dat de lichamelijke sensaties niet eens zo vervelend zijn. Bij een rondje hardlopen gaat mijn hart ook tekeer en zweet ik veel meer, maar dan voelt het geweldig. Nee, mijn lichaam is niet het probleem, het zijn mijn gedachten die me het leven op het podium zuur maken.

Toen ik dit eenmaal doorhad, ben ik anders naar mijn podiumangst gaan kijken, en vooral ook anders over mijn angst gaan denken. Ik begon die hele set van lichamelijke sensaties te herkaderen, te framen als ‘opwinding’, in plaats van ‘angst’. Ik bedenk me dat de mensen in de zaal daar uit eigen vrije wil zijn en een fijne avond willen hebben. In de zaal zie ik alleen maar vriendelijke gezichten, vrienden, geen vijanden. Het vreemde gevoel in mijn maag blijft hetzelfde, dat gaat niet weg, maar mijn belemmerende gedachten over dat gevoel kan ik inruilen voor ondersteunende gedachten.

Nu hoef ik gelukkig nooit een concert te geven, mijn rol is vaak beperkt tot een kort praatje. Bovendien is mijn podiumangst nooit erg groot geweest, laat staan dat ik erdoor overweldigd werd. Dus ik dacht altijd dat mijn ‘trucjes’ alleen werkten omdat ik niet zo’n ernstig geval was.

Alison Wood Brooks, van de Harvard Business School, geeft mijn ‘trucjes’ niet alleen een mooie naam, maar in haar paper ‘Get Excited: Reappraising Pre-Performance Anxiety as Excitement’ uit 2013, legt ze ook uit dat het herkaderen van gedachten iedereen met podiumangst, ook de zware gevallen, kan helpen.

Zij ontdekte in haar onderzoek dat het relatief makkelijk is te wisselen tussen negatieve en positieve emoties als de natuurlijke staat van het lichaam die bij die verschillende emoties hoort min of meer dezelfde is. Het is makkelijker om van angst naar opwinding te gaan dan van angst naar kalmte. In het eerste geval blijven de lichamelijke sensaties min of meer gelijk en veranderen alleen de emoties en de gedachten. In het tweede geval sta je voor de bijna onmogelijke taak om zowel je emoties en gedachten, als je lichamelijke staat te veranderen.

Okay, dus niet uit alle macht proberen rustig te worden, maar juist opgewonden blijven. Want waarom zou je eigenlijk rustig willen worden voor een optreden? Als je daar goed over nadenkt blijkt het een idioot idee. De van oorsprong Nieuw-Zeelandse celliste Miranda Wilson weet dat ook en benadrukt in haar blog ‘Disarmed: Dropping the Protective Armour of Stage Fright’ hoe belangrijk het gevoel van opwinding is als je gaat optreden. We kennen allemaal die goedbedoelde adviezen van de zijlijn: ‘Rustig maar, er is niets aan de hand, gewoon lekker spelen…’. Maar als je voor 3, 300 of 3000 mensen wil optreden is kalmte wel het laatste wat je nodig hebt. Net als voor een hardloper die de 10 km wil winnen is het belangrijk dat je lichaam klaar is voor een topprestatie.

En trouwens, denk je dat het publiek rustig is? Welnee, die zitten als het goed is te stuiteren van anticipatie omdat ze een geweldige avond gaan beleven. Waarom zou jij dan wel rustig zijn?

Natuurlijk is er geen instant oplossing voor podiumangst, laat staan een eenvoudig 10-stappenplan. Maar als je jezelf de tijd geeft om te oefenen en te experimenteren, dan is het mogelijk om je eigen weg te vinden in het transformeren van angst in gezonde opwinding en enthousiasme. Hier zijn een paar tips voor onderweg.

  1. Voel de sensaties in je lichaam, laat ze toe. Wegdrukken of ontkennen maakt het erger.
  2. Herwaardeer dit lichamelijke gevoel als opwinding over je optreden, in plaats van als angst. Glimlach en zeg tegen jezelf: ‘ik voel opwinding over mijn optreden’.
  3. Realiseer je dat het publiek komt om te genieten, ze zijn je welgezind. Jij gaat ze geven waar ze op zitten te wachten en ze zullen je er dankbaar voor zijn.
  4. Zorg voor rust in de uren voor het optreden. Doe misschien wat yoga- of ademhalingsoefeningen. Veel musici doen ’s middags een dutje.
  5. Ontspannen is kansloos vlak voordat je het podium op gaat. Mocht het je toch lukken dan draagt het zeker niet bij aan een goed concert. De adrenaline, je hoge hartslag en je warme lijf maken het mogelijk dat je het beste van jezelf en de muziek laat horen.
  6. Bereid je in de weken voor het concert goed voor, zodat je je in de uren voor het optreden alleen hoeft bezig te houden met opwarmen, rusten en het herkaderen van dat lekkere gevoel in je maag en die zweethandjes.
  7. Neem een actieve en zelfverzekerde lichaamshouding aan. Lichaam en geest beïnvloeden elkaar. Het gaat beide kanten op. Van positieve gedachten ga je rechtop lopen, van een trots en recht lichaam krijg je een goed humeur.
  8. Neem de tijd om te eten en te rusten. Plan de laatste uren voor je optreden zorgvuldig en zorg dat je omgeving hiervan op de hoogte is.
  9. Ga je eetpatroon niet drastisch wijzigen. Stop niet opeens met koffie drinken, maar weet wat goed voor je is.
  10. Praat erover met vrienden. Als je erg worstelt, zoek hulp, je hoeft het niet alleen te doen.

praktijk voor coaching en advies

Als uitvoerend kunstenaar wil je groeien. Dit brengt met zich mee dat je dagelijks met grote en kleine uitdagingen wordt geconfronteerd. Kenmerkend voor een succesvolle kunstenaar is dat hij of zij blijft zoeken, blijft leren en zich blijft ontwikkelen.

Je onderzoekt wie jij bent als uitvoerend kunstenaar, waarin jij je onderscheidt van de rest. Je ontdekt wat je inspireert, waar je boos van wordt. Je ontdekt waar je goed in bent en tegen welke klussen je telkens weer opziet.

Je kan alle hulp gebruiken die je kan krijgen, je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Op het conservatorium, de kunstacademie of de toneelschool ontmoet je mensen die je heel praktisch op weg helpen om jouw droom vorm te geven en te verwezenlijken. Bedenk eens hoeveel waardevolle inzichten, lessen en technieken je daar geleerd hebt. Waarom zou je dat jezelf niet ook de rest van je leven gunnen?

broken is more beautiful, the art of kintsugo

The Japanese attitude towards broken dishes is full of hope and yet extremely realistic. No chance you can undo disaster when your favourite bowl is broken. Missing bits, messy glue. No matter how crafty you are, it will always look like a badly repaired broken dish. So, is there no way to hide the breakage and be painfully reminded every time you use it? No. But how insightful to not hide the memory, but make it more beautiful. Let’s not hide the pain, but give it a silver lining. Literally.

image.Kintsugo

Here are some pictures of a bowl a friend asked me to give a silver or, in this case, a gold lining. After sticking the parts together with a mixture of special lacquer and flour, some weeks in the muro, a hot and wet drying cabinet, sanding and cleaning, it is time to finish with gold dust.

Broken is even better! The story of this bowl is clearly visible. Maybe it can inspire us to wear our scars with pride and confidence.